Goed doen als business model

Aan goed doen mag je niet verdienen. Dat hoor ik vaak, en als ik het niet hoor dan zie ik het mensen vaak denken. Goed doen is filantropie, je mantel in tweeën scheuren om de helft aan een bedelaar te geven (St Maarten) en vooral afzien van alle wereldse geneugten (Moeder Teresia).

Wij hebben daar ook last van. Gisteren nog hadden we discussie: moeten we onze elektrische  bolide wel voor de deur van een relatie parkeren of toch maar een straatje verder?

Want geld verdienen heeft iets smoezeligs. Is overigens geen gekke gedachte. Er wordt immers onbeschoft veel geld verdiend aan onfatsoen: giftige financiële producten verkopen, het uitwringen van je personeel, het afschuiven van schade (roken – kanker – kosten voor de belastingbetaler) door je product of productie.

Bizarre bijkomstigheid: hoe harder de kassa rinkelt, des te groter je status van beurslieveling / geslaagde zakenman.

Maar op deze manier wordt het natuurlijk niks met goed doen. Wie afhankelijk is van giften of subsidies kan in deze tijd nooit een stabiel bedrijf bouwen. En wat blijkt? Hoeft ook niet. Goed doen is een prima business model. Met Soupalicious bijvoorbeeld schrijven wij zwarte cijfers. Wij bewijzen dat goed doen werkt, zolang je  maar een goed product met dito verhaal hebt.

Wie goed doet, goed ontmoet. Zeker in deze tijd die steeds meer aan elkaar lijkt te hangen van schijnbaar onoplosbare problemen. We snakken naar bedrijven die problemen oplossen in plaats van creëren. Soupalicious is daar een van. Wij verminderen honger door armoe door soepen te doneren aan de voedselbank. En wij gaan voedselverspilling tegen door goede voeding te maken van groenten die anders worden vernietigd.

Steeds meer bedrijven werken zo. Neem MUD Jeans, Circulaire meubelmakerij Herso, Interface, No Waste Army. Ondernemingen met een moreel kompas dat wijst naar een toekomst mét toekomst. Waarom zouden die dan geen geld mogen verdienen? De eerste vorm van duurzaamheid is toch dat je zelf overeind blijft. Business modellen die steevast de randen van de wet oprekken om zoveel mogelijk winst te maken, hebben nog maar een beperkte tht. Tenminste, als we stoppen met geloven dat zij de enige zijn die wel geld mogen verdienen.