‘Kunnen we Soupalicious exclusief voeren?’ Goeie vraag en het antwoord is nee. Co-branden kan wel. Vinden we zelfs leuk, want het geeft een gevoel van commitment. Maar aan het einde van de dag gaat Soupalicious over delen. Onze pay off is niet voor niets ‘it’s all about sharing’.

Natuurlijk zijn  ook wij voor gezonde concurrentie, maar misschien moeten we elkaar niet op alles beconcurreren. Misschien is het juist beter om een paar gemeenschappelijke doelen te hebben waarmee we de boel overeind houden. Samen iets goeds doen.

‍
Nu willen we allemaal een betere wereld. Meer natuur, meer duurzaamheid en meer inclusiviteit. Heel mooi, maar dat houdt ook in dat we meer moeten gaan delen en dat is niet iets waar we automatisch goed in zijn. Daar weet de schrijver van dit stukje alles van. Neem de roze koek bij dit postje. Daar was ik als kind helemaal wild van. Twee keer per week kreeg ik er een van mijn moeder. Maar als ik een vriendje mee naar huis nam, sneed mijn moeder de koek in tweeën. De eerste keer dat dit gebeurde, herinner ik me nog als de dag van gisteren. Ik was klein, vijf jaar oud en had tot die dag nog geen idee hoe wreed mensen konden zijn!

‍
Ik hield veel van mijn moeder, maar moet haar op dat moment echt gehaat hebben. Hoe kon ze?! Heb haar dat ook in woord en gebaar laten weten, maar ze bleef het onverstoorbaar doen. Kwam er een vriendje dan sneed ze koek doormidden, maar kwamen er drie, dan werden het kwartjes. Ik weet zeker dat ik vooral in het begin veel potentieel vriendschappen voor het leven moedwillig heb doen sneuvelen, maar uiteindelijk heeft mijn moeder me het wel geleerd: delen. Zozeer zelfs dat we met Soupalicious een bedrijf hebben dat evenveel weggeeft als verkoopt. Onze exclusiviteit gaat over inclusiviteit. Mijn woede is geweken. Sterker: delen is echt leuk…

‍